“Alleen gênant en irritant, dat snurken? Steeds sterker groeit het besef dat het ronduit gevaarlijk is, voor snurker en partner”. Wilma de Rek schreef afgelopen week een uitgebreid artikel in de Volkskrant omtrent dit ongemak. Hier de belangrijkste conclusies;
Snurken leidt tot slaapdeprivatie en slaapfragmentatie, bij de dader en zijn onschuldige slachtoffer. Bij slaapdeprivatie is er helemaal geen slaap, bij slaapfragmentatie wordt de slaap voortdurend onderbroken.
Een ideale slaap is een slaap die 1) voldoende lang is - voor de een meer dan voor de ander, 2) waarbij je binnen ongeveer een half uur in slaap valt, en 3) waarna zich een patroon ontwikkelt van afwisselend diepe slaap en remslaap (Rapid Eye Movement-slaap, ook wel de droomslaap genoemd), die steeds een à anderhalf uur duren. In de remslaap worden onder meer de indrukken van de dag geordend en ergens in het geheugen opgeborgen, in de diepe slaap rust je echt uit.
Op het moment dat je slaap tekortkomt, raak je zowel lichamelijk als psychisch in toenemende mate ontregeld en kun je op den duur niet meer optimaal functioneren. Slaap heeft een ongelooflijke impact op de kwaliteit van leven. Heb je niet last van snurken maar slaapapneu (meerdere ademstops terwijl je slaapt) waardoor je niet tot rust komt, kan dit op langere termijn nog nadeligere gevolgen ontstaan; zie www.oogarts.nl
In het artikel van Wilma benadrukt zij welke essentiële rol slaap speelt in het onderhoud van de hersenen. Zo bespreekt zij het 'glymfatische systeem' in de hersenen, dat het eiwit verwijdert waarvan alzheimerpatiënten te veel hebben. Dat systeem is 60 procent productiever wanneer we slapen dan wanneer we wakker zijn. In het onderzoek waaruit dit blijkt wordt tevens gewezen op de verbanden tussen slecht slapen en parkinson, slecht slapen en depressie, slecht slapen en obesitas, slecht slapen en hartklachten, slecht slapen en kanker en slecht slapen en verstoringen van het immuunsysteem. Kortom; er is nogal het een en ander aan een slechte nachtrust te linken.