Deze documentaire heeft me aan het denken gezet

Eigenlijk is het geen documentaire, maar een aflevering van 'Floortje Naar Het Einde Van De Wereld' waarin ze te zien is in Nieuw-Zeeland. Sowieso heeft dat land me altijd al getrokken en ik heb het idee dat de mensen daar gezonder zijn dan hier. Je hebt er natuur, een gezonde maaltijd is niet meer dan normaal en heel veel mensen jagen nog zelf op voedsel. Hé, ik zie hier een Paleo-één-tweetje.

Lang verhaal kort: De Nederlandse Miriam woont hier al vijf jaar samen met - haar dertig jaar oudere - man in een klein tentje in de prachtige wildernis van Nieuw-Zeeland. Zij was 22 toen ze hem ontmoette, hij 52. Nu is hij 65. Met hun rugzakken trekken ze door het verlaten berglandschap en onderweg schiet, vilt en kookt Miriam haar eigen wild.

En dat is dus precies wat ik zo intrigerend vind; hij ziet er piekfijn uit. Oké, z'n haar is verwilderd en lang, maar z'n huid is egaal. Zij heeft een lichaam waar je 'u' tegen zegt en heeft me toch een partij spieren staan! Toen kwam het. Ze vertelde tegen Floortje dat ze dus haar eigen vlees schiet en dat ze enkel level op peulvruchten, vlees en zelfgemaakt brood. De goedlachse Miriam vertelt: "We zijn ongeveer één keer per jaar in de bewoonde wereld. Ik ga dan een dagje op straat zingen en voor dat geld kopen we dingen zoals meel en bonen. Maar voor vlees moeten we echt op jacht. De eerste keer dat ik op een geit jaagde, schoot ik eerst drie pijlen mis en daarna twee pijlen raak. Maar dat beest bleef wegrennen. Die pijlen zijn twintig dollar per stuk, dus ik dacht, verdorie, dit is een dure geit, erachteraan! Ik denk dat ik wel een uur achter dat beest heb aangerend. Als ik stopte om uit te puffen, stopte hij ook. En zo ging het een tijdje door. Uiteindelijk verstopte hij zich in een grot en greep ik mijn kans. Met mijn jagersmes stak ik hem in zijn hart. Maar toen moest ik hem nog twee uur terugslepen naar onze tent. Ja, dit is eigenlijk wel een gruwelijk verhaal hè?"

Het verhaal ging door. Ze vertelt dat de gezondheid van haar levenspartner veel beter is dan dertig jaar geleden. Hij is fit, gespierd en heeft nauwelijks lichamelijke klachten. Hier trok ik een levensles uit. Opeens werd ik wakker geschud. Niet dat wij zo'n bestaan hier kunnen leiden - of je moet ervoor kiezen, maar na drie bossen ben je er ook wel klaar mee - maar het zittende kantoor leven is alles behalve goed. Het eten wat we uit de supermarkten halen evenmin. Er moet meer bewogen worden. Iedere dag. Eigenlijk de hele dag door. Ook al wandel je door de Hollandse bossen of op het strand. Dit in combinatie met een afwisseling van krachttraining - immers, pijl en boog schieten is lichamelijk erg zwaar - zorgt ervoor dat je net zo'n lichaam krijgt als Miriam en haar vriend. Bekijk hier de aflevering.